Van prinsjes en prinsesjes, koningen en koninginnen
Ik ben dol op kinderen, echt. Maar ze zijn soms de pest voor je relatie. Zeker als ze nog jong en onbedorven zijn en veel aandacht nodig hebben. Hoe leuk je elkaar ook vond voordat je aan kinderen begon, hoe groot het commitment naar elkaar toe ook is, je komt na de geboorte van je eerste kind op een andere planeet terecht. En daar gelden andere regels. De meeste ouders besluiten weloverwogen aan kinderen te beginnen, zich realiserend dat het leven gaat veranderen. De zwangerschap met allerhande kwalen is een leuk voorproefje. En dan begint het echte werk.
Als de baby er eenmaal is, blijkt ineens dat die in bijna álles voorgaat. ‘Huilen’ betekent ‘aan de bak’. En hoe leuk, bijzonder en intiem dat ook kan zijn, het vraagt wel wat van je. Ze gaan fruithapjes eten, zitten, kruipen, brabbelen, en lopen. Dan hobbelen ze een poosje hartverwarmend door je huis. En dan heb je écht geen rustig moment meer. Misschien komt er nog een tweede kind, terwijl de eerste net gaat peuterpuberen. Je kunt je moe voelen voorbij élke beschrijving.
Hoewel je je partner heus nog heel lief vindt en ziet wat hij of zij allemaal doet, komt ‘samen zijn’ na je eerste kind soms al stevig in het geding. Ik herinner me levendig hoe de onze op zaterdagmorgen onderhandelingsruimte ontdekte voor video kijken (the good old days) en Sultana’s eten. Stond hij vóór zes uur naast ons bed. En wij, te wakker om verder te slapen, probeerden er dan voor het eind van de video nog even een vrijpartij tussen te frommelen.
Soms lijkt het of de wereld met kleine kinderen vooral om hen draait. Wij noemden ons handenbindertje wel eens gekscherend Prins Koning. En veel prinsesjes met roze jurkjes en prinsjes met een plastic zwaard regeren de agenda van hun ouders. En de vrije tijd.
Hun ouders, de koningen en koninginnen, kunnen elkaar aardig uit het oog verliezen, ook al werken ze veel samen. Dan komen ze elkaar in de eetzaal tegen, elk aan één kant van de lange tafel, de prinsjes en prinsesjes met hun slabbetjes in het midden. Ze hebben het wel eens over een weekendje weg met zijn tweeën, maar het komt er zelden van.
Intussen zijn ze moe, vrijen ze minder vaak en met minder plezier, en zijn ze het soms oneens over de opvoeding. De Koning vindt pindakaas namelijk zoet beleg, en de Koningin vindt het hartig. En zo ontstaat er gaandeweg steeds meer wrijving en verwijdering. En dus heeft de koningin steeds vaker last van hoofdpijn. En dus wordt het steeds ongezelliger in het paleis.
Koningen en Koninginnen aller landen, verenigt u! Het is voor alle onderdanen, prinsen en prinsessen een zegen als u het samen goed kunt vinden. Máák daar tijd voor, regelmatig. Dat hoeft niet altijd heel ingewikkeld of moeilijk te zijn. Samen ’s avonds een rondje in de paleistuin wandelen en de vuurvliegjes boven de vijver tellen kan al wonderen doen. Of even een lief appje sturen, halverwege de dag. Om te laten zien dat je nog steeds om elkaar geeft.
Recente reacties