Vreemdgaan

Een taboe is iets wat beschouwd wordt als ongepast om te gebruiken, te doen of over te spreken. De meeste taboes hebben een religieuze oorsprong. Taboes zijn regels, met als doel om de orde in de gemeenschap niet te verstoren. ‘Gij zult niet echtbreken’, is zo’n regel. Iedereen bij zijn eigen mannetje of vrouwtje, dat zorgt ervoor dat er niet twee families de gemeenschap verzwakken met emotioneel gedoe, jaloezie, moord en doodslag.

Taboes hebben nog een ander doel: de groepsband versterken. Hoe meer moeite het kost, hoe meer je je opoffert om je aan de regels te houden, hoe meer je je verbindt aan het ideaal en de groep. Vergelijk het maar met ontgroeningsrituelen. En met zijn allen voedselwetten eerbiedigen schept dus ook een band. Taboes hebben van nature de neiging om zichzelf in stand te houden.

Vreemdgaan is een groot taboe. Er zijn weinig mensen die daarover met hun partner spreken. Misschien een keertje grappend / dreigend: ‘Als ik je ooit met een ander betrap, kun je meteen je koffers pakken, als je dat maar weet!’. Op feestjes van veertigers hoor je nog wel eens van een plotselinge scheiding, die niemand heeft zien aankomen. Er was een ander in het spel. Wie had dat nou gedacht? Waarna er veel en hard wordt geoordeeld. En men om het hardst zijn best doet om uit te stralen dat dat óns niet snel zal overkomen. Dat versterkt de groepsband dan weer… Iemand verzuchtte ooit tegen me dat je al bijna verdacht bent als je genuanceerd reageert op het bericht dat iemands huwelijk op knappen staat, omdat er een derde in het spel is.

Je raadt het al: ik vind dat jammer. Het is namelijk nooit zwart-wit. Mensen gaan stíekem vreemd omdat ze de relatie die ze hebben niet op het spel willen zetten. Want als ze echt tabak hadden van hun partner, dan gingen ze wel scheiden. Misschien missen ze iets, het is echt niet allemaal koek en ei, maar de relatie is vaak niet óp. Het is ook jammer dat mensen zich ineens gedwongen voelen om inderdaad hun partner de deur uit te zetten om in een stacaravan te gaan bivakkeren. Omdat ze dat altijd geroepen hebben. Terwijl ze misschien ineens ook heel duidelijk voelen dat ze hun lief en hun gedeelde geschiedenis helemaal niet kwijt willen. In de praktijk zijn er ontzettend veel grijstinten.

40 tot 76 procent van de mensen in een vaste relatie krijgt tijdens de relatie te maken met overspel. Duidelijker worden de cijfers niet, omdat het zo’n taboe is. Het is niet zo’n gek idee om het er eens over te hebben met zijn tweeën. Over wat het voor jou zou betekenen als de ander ineens vlinders in zijn buik krijgt van een leuke collega. Is verliefd worden erg? Zoenen? Wat is de grens bij het chatten, het medium bij uitstek om een beetje te teasen?  Weet je het liever niet dan wel, als er een keer iets gebeurt? Praat er eens over, als er een aanleiding voor is. Voordat het een keer aan de orde is bij jullie. Die kans bestaat namelijk. En dan praat het echt heel lastig.